Szukając rozwiązania wielu współczesnych problemów związanych z relacjami i wychowaniem naszych pociech, czy brakiem więzi emocjonalnej z rodzicami, można spotkać się z ideą wychowania w bliskości w rodzicielstwie. Staje się ono coraz bardziej popularnym podejściem wychowawczym – dla wielu wręcz idealnym w swoich założeniach. Czym jest rodzicielstwo bliskości? Zapraszamy do lektury.
Wychowanie w bliskości, czyli przywiązanie i otwartość
Aby odpowiedzieć na pytanie, czym jest rodzicielstwo bliskości, należy dotrzeć do źródła – czyli przekazania, skąd się to określenie w ogóle wzięło.
Pojęcie „rodzicielstwo bliskości” (ang. attachment parenting) pochodzi od Williama Searsa, amerykańskiego pediatry i autora „Księgi rodzicielstwa bliskości”.
Czym dokładnie jest rodzicielstwo bliskości?
Fundamentem tego podejścia jest teoria przywiązania, czyli budowania bezpiecznej i silnej więzi emocjonalnej między rodzicami a dziećmi. Taka więź może powstać, w chwili gdy rodzice wykazują otwartość na potrzeby własnych pociech. Słuchają i słyszą, obserwują swoje dzieci i dostrzegają ich potrzeby. Dzięki wychowaniu w bliskości dzieci mają większą szansę na prawidłowy rozwój – zarówno w sferze emocjonalnej, jak i społecznej i poznawczej.
Ładnie brzmi w teorii, prawda? Tylko jak to realizować właściwie w codziennym życiu? Jak uniknąć narażenia dziecka na brak więzi emocjonalnej z rodzicami?
Nieodpowiednio wdrożone wychowanie w bliskości niesie za sobą także ryzyko przejścia na tzw. bezstresowe wychowanie.