Dlaczego przytulanie dziecka jest tak ważne – zarówno dla noworodka czy niemowlęcia, jak i dla starszej pociechy? Co daje przytulanie dzieci przez rodziców i dlaczego warto jak najwcześniej uczyć się ich dotyku? Czy istnieje coś takiego jak nadmierna potrzeba przytulania się ze strony dziecka? Przeczytaj odpowiedzi i wskazówki pracującego z dziećmi na co dzień psychologa.
Spróbujmy sobie wyobrazić, jak niepokojące dla nowo narodzonego dziecka – dotąd zwiniętego ciasno w brzuszku mamy i stykającego się z nią każdą częścią swojego ciała – musi być uczucie, gdy nagle po porodzie leży samotnie na wadze lub w łóżeczku…
Przytulanie, dotyk i bliskość rodziców to dla malucha najlepszy sposób na oswojenie się z nowym otoczeniem i tak bardzo różnymi od poprzednich warunkami życia. Jednak potrzeby w tym zakresie zmieniają się wraz z rozwojem dziecka, a przytulanie może mieć nie tylko pozytywne, ale i negatywne aspekty. Z drugiej strony rodzice mogą doświadczać trudności związanych z budowaniem kontaktu fizycznego z dzieckiem – ich przyczynom również warto się przyjrzeć.
Skąd u dziecka potrzeba przytulania?
Rodzice bywają zaniepokojeni, że maluch w wieku noworodkowym w ogóle nie daje się oderwać od ich ciała. Próbują znaleźć przyczyny takiego stanu rzeczy i pytają, czy robią coś nie tak. Odpowiedź jest prosta: nic. Człowiek wzrasta w życiu płodowym w środowisku, w którym w każdej sekundzie życia dotyka ciała matki, nic więc dziwnego, że niemowlę protestuje, gdy takiego kontaktu fizycznego mu zabraknie, np. po ułożeniu go w łóżeczku. Jednak i rodzice starszych pociech często zastanawiają się, co daje przytulanie i jak zaspokoić dziecięce potrzeby bliskości i dotyku, aby nie zaniedbać jednocześnie własnych. Bywa, że odczuwają lęk przed budowaniem niewłaściwych nawyków lub mają wrażenie, że chęć przytulania się dziecka staje się nadmierna.
Dotyk i jego wpływ na rozwój
Niemowlęta poznają świat za pomocą dotyku – całą powierzchnią ciała, dłońmi, ustami. Dziecko buduje swoją wiedzę na temat otoczenia, odkrywając przyczyny i skutki wykonywanych przez siebie ruchów, na przykład poruszanie rączką pod kontrolą wzroku pozwala mu obserwować ruchy dłoni, które za każdym razem falują w inny sposób. Oplatanie palcami grzechotek, wkładanie przedmiotów do ust to zachowania, które pozwalają na gromadzenie i porządkowanie doświadczeń o świecie, a także kształtowanie obrazu ciała. Dlatego im więcej kontaktu fizycznego, doznań z ciała, dotyku i troski dziecko dostanie od rodziców w ciągu kluczowych, pierwszych miesięcy życia, tym lepiej się rozwinie i tym szybciej dojrzeje jego mózg. Tym większa też szansa, że dziecko stanie się samodzielne w kolejnych latach. Można zaryzykować stwierdzenie, że przytulanie dziecka powiększa mózg!
Pozytywne aspekty przytulania dziecka
Na podstawie wielu badań, dowiedziono, co daje przytulanie i jak duże znaczenie ma obecność dotyku dla prawidłowego rozwoju poznawczego, fizycznego i emocjonalnego człowieka.