Skutki wychowania bez ojca to często:
- trudności w nawiązywaniu głębokich, opartych na zaufaniu relacji z innymi ludźmi;
- problemy z poczuciem własnej wartości;
- kryzys tożsamości.
Objawy syndromu braku ojca mogą znacznie wykraczać poza okres dzieciństwa i dorastania, dając o sobie znać także w życiu dorosłym.
Nie istnieje jeden, uniwersalny test, który pomaga wykryć u dziecka syndrom braku ojca, ponieważ problemy natury emocjonalnej są bardzo złożone i zależne od wielu czynników m.in.: indywidualnego charakteru dziecka, otoczenia w którym wzrasta, bezpiecznych wzorców przywiązania, jakie dziecko ma szansę zbudować z innymi członkami bliższej i dalszej rodziny. Syndrom braku ojca może objawiać się podobnie zarówno u dziewczynek, jak i u chłopców, choć naturalnie obserwuje się pewne różnice.
Brak ojca w życiu syna: objawy, które mogą pojawić się, gdy chłopiec jest wychowywany bez taty
Brak ojca w życiu syna przede wszystkim pozbawia chłopca podstawowego wzorca męskości, obrazu tego, jaki powinien być mężczyzna w rodzinie, w społeczeństwie. Chłopiec poprzez obserwację taty już od najmłodszych lat uczy się, jak mężczyzna odnosi się do kobiet (w tym do mamy) i pozostałych członków rodziny, jak ojciec radzi sobie z życiowymi problemami i emocjami.
Czy tata rozwiązuje trudności i konflikty siłą, agresją, a może cierpliwością, wyrozumiałością, wytrwałością w dążeniu do celu? Tata który jest pozornie obecny, natomiast nie nawiązuje z dzieckiem zdrowej relacji emocjonalnej, także może sprawić, że u syna rozwiną się objawy syndromu braku ojca – jakie?
Chociaż nie istnieje jeden, standaryzowany test pozwalający wykryć syndrom braku ojca, to wyróżnia się kilka objawów, które mogą świadczyć o tym, że brak ojca w życiu syna negatywnie oddziałuje na jego rozwój psychiczno-emocjonalny.
U podstaw tych objawów leży m.in.: brak poczucia bezpieczeństwa i zachwianie wiary w siebie, przeświadczenie o odrzuceniu (,,Jestem bezwartościowy, tata mnie nie chce…”) oraz brak właściwego wzorca męskości. Jakie to mogą być objawy?
- Chłopiec jest wycofany, ma trudności w nawiązywaniu trwałych relacji, przyjaźni, związków;
- Dziecko ma trudności w nauce, w głębi serca nie wierzy w swoje możliwości;
- Mogą pojawić się również problemy z zachowaniem: agresja słowna i fizyczna, wagarowanie, wpadanie w tzw.,,złe towarzystwo”, w którym chłopiec poszukuje stereotypowych wzorców męskości. Siła, agresja, skłonność do ryzyka, alkohol i inne używki, we współczesnej kulturze są często uznawane za atrybuty ,,prawdziwego mężczyzny”.
Brak ojca w życiu syna powoduje większą skłonność do zachowań agresywnych, którą tylko nieznacznie rzadziej obserwuje się u córek z syndromem braku ojca. Oczywiście nie u wszystkich chłopców wychowanie bez ojca przyniesie takie negatywne skutki, natomiast syndrom braku ojca predysponuje do pojawienia się u dziecka problemów psychicznych, emocjonalnych i behawioralnych teraz, lub w przyszłości.
Syndrom córki bez ojca, czyli jak rozwijają się dziewczynki, kiedy w ich życiu tata jest nieobecny?
Dziewczynki, które dorastają bez ojca, już od najmłodszych lat, tak samo jak chłopcy, są pozbawione podstawowego wzorca męskości, jaki stanowi tata. To właśnie ojciec jest tym pierwszym, ogromnie ważnym mężczyzną, jaki występuje w życiu każdej dziewczynki – zapewnia poczucie bezpieczeństwa, dodaje wiary we własne siły i zachęca do stawiania czoła życiowym trudnościom.
Syndrom córki bez ojca to przede wszystkim poszukiwanie wzorców męskości poza domem, gdzie dziewczynka pragnie obserwować, jak mężczyźni traktują kobiety, czego może się spodziewać w relacjach z mężczyznami. Syndrom córki bez ojca to często próba odnalezienia w innych mężczyznach cech i wsparcia, które powinien dać dziecku tata: bezpieczeństwo, siła, akceptacja, stabilizacja. Oczywiście te wszystkie wartości może, a nawet powinna zapewnić córce mama i pozostali członkowie rodziny. Natomiast syndrom córki bez ojca to ciągły ,,głód” brakującego taty, którego tak naprawdę nie sposób zastąpić kimkolwiek/czymkolwiek innym.
