Zespół jajników policystycznych (PCOS – ang. policystic ovary syndrome) występuje u około 13% kobiet, będąc tym samym najczęstszym zaburzeniem hormonalnym w tej populacji. Jest to choroba, charakteryzująca się nieprawidłową strukturą i funkcją jajników oraz podwyższonym stężeniem męskich hormonów płciowych.
Obraz kliniczny zespołu jest bardzo niejednorodny. W przebiegu choroby mogą występować zaburzenia owulacji i w konsekwencji nieprawidłowe cykle miesiączkowe. Z racji nadmiernego działania androgenów, może pojawić się trądzik i owłosienie typu męskiego. Ponadto zespołowi może towarzyszyć insulinooporność z otyłością lub bez niej i inne cechy zespołu metabolicznego.
Obrazy kliniczne zespołu jajników policystycznych
Zaburzenia te, mogą ze sobą współistnieć, z bardzo różnym nasileniem opisanych dolegliwości. Najczęściej jednak dominuje jeden główny problem, co pozwala na określenie tzw. fenotypu choroby.
Wyróżniamy trzy fenotypy, czyli upraszczając trzy główne obrazy kliniczne tego zaburzenia:
- metaboliczny – gdy dominuje insulinooporność, najczęściej ze współistniejącą otyłością;
- hiperandrogenny – gdy najbardziej widoczny jest nadmierny efekt działania męskich hormonów płciowych;
- reprodukcyjny – gdy na prowadzenie wysuwają się zaburzenia cyklu miesiączkowego, w tym owulacji.
Zespół jajników policystycznych: rozpoznanie
PCOS rozpoznajemy przy spełnieniu dwóch z trzech przedstawionych poniżej kryteriów:
- nieregularne, najczęściej wydłużone cykle miesiączkowe;
- cechy hiperandrogenizmu;
- charakterystyczny obraz dużych, drobnopęcherzykowych jajników w usg.