Napadów występujących w nocy, nie należy mylić z lękami nocnymi, czy miokloniami przysennymi, czyli pojedynczymi zrywami mięśni, które zdarzają się u wielu osób i są zjawiskiem naturalnym. Należy pamiętać, że w przeciwieństwie do napadów padaczkowych, nie wybudzają one ze snu, są zwykle pojedyncze, a dziecko ma w trakcie ich wystąpienia zamknięte oczy.
Pierwsze objawy padaczki u dziecka
Tak naprawdę, pierwsze objawy padaczki mogą pojawić się w każdym czasie. Obserwuje się wówczas wystąpienie napadów. Pojawieniu się pierwszego w życiu napadu padaczkowego może sprzyjać gorączka, infekcja, nieprzespana noc, stres, narażenia na światło stroboskopowe i wiele innych. Jednak, tak jak wynika z definicji padaczki, aby ją stwierdzić, napady powinny być nieprowokowane czyli występować też niezależnie od innych czynników.
Przy podejrzeniu padaczki, należy zgłosić się pilnie do lekarza. Przed wizytą warto się również odpowiednio przygotować, czyli:
- wynotować okoliczności w jakich wystąpił napad;
- opisać jego dokładny przebieg i czas trwania;
- o ile to możliwe, warto nagrać wideo.
Oczywiście w przypadku wystąpienia pierwszego napadu, szczególnie takiego w którym doszło do utraty świadomości, należy niezwłocznie poszukiwać pomocy lekarskiej. Nieleczone napady mogą zagrażać życiu i zdrowiu, a ich występowanie może wpłynąć negatywnie na funkcjonowanie i na nastrój dziecka.
Padaczka a rozwój dziecka
Nie każda padaczka wiąże się z pogorszeniem rozwoju dziecka. Należy jednak pamiętać, że mózg dziecka bardzo intensywnie się rozwija. W tym okresie tworzą się połączenia między neuronami. Dziecko nieustannie się uczy, nabywa wielu nowych umiejętności i zapamiętuje dużą ilość informacji. Niestety, występowanie napadów może znacznie utrudniać te procesy. W cięższych postaciach padaczki, jej przebieg może prowadzić nawet do regresu rozwoju.
Niektóre typy napadów niosą ze sobą również dodatkowe ryzyko dla zdrowia dziecka, gdyż występująca podczas nich utrata świadomości lub nagły spadek napięcia mięśniowego grozi wystąpieniem urazu.
U części pacjentów padaczka współistnieje z innymi niepełnosprawnościami. Jednak zdecydowanie częściej, występowanie tej choroby obserwuje się u dzieci urodzonych przedwcześnie, a także w przypadku wystąpienia tego schorzenia w rodzinie lub po przebyciu udaru mózgu ( w tym krwawienia do ośrodkowego układu nerwowego w okresie okołoporodowym). Padaczka może występować także u dzieci z rozpoznanymi zaburzeniami ze spektrum autyzmu i niepełnosprawnością intelektualną.
Inne przyczyny padaczki u dzieci
Bardzo rzadko występuje tzw. padaczka pourazowa u dzieci. Jej przyczyną mogą być przebyte przez dziecko ciężkie urazy. Padaczka może być też powikłaniem ciężkiego zakażenia, obejmującego układ nerwowy, które mogło wystąpić zarówno w życiu płodowym, jak i już po urodzeniu. Dlatego bardzo ważna jest profilaktyka zakażeń- poprzez unikanie infekcji i szczepienia, a także szybkie i skuteczne leczenie infekcji.
Do przyczyn wystąpienia padaczki zalicza się także choroby:
- autoimmunizacyjne;
- metaboliczne;
- rozrostowe w obrębie układu nerwowego.
W przypadku podejrzenia padaczki dziecko powinno być objęte opieką neurologa dziecięcego, który zadecyduje o diagnostyce i leczeniu.
Padaczka a prawidłowy zapis EEG u dziecka
W diagnostyce padaczki, a następnie w jej leczeniu, istotnym badaniem jest badanie elektroencefalograficzne (w skrócie EEG). Zasada działania podobna jest tutaj do badania EKG, tyle, że potencjały elektryczne analizowane podczas tego badania generowane są w mózgu (przede wszystkim korze) a elektrody służące ich odczytywaniu umieszczane są na głowie pacjenta.
Badanie EEG jest niebolesne. Wymaga natomiast podstawowej współpracy z pacjentem. Badanie może być wykonywane zarówno w śnie i czuwaniu, ze względu na to, że mózg w obu tych stanach i pomiędzy nimi pracuje w inny sposób. To lekarz powinien zadecydować o tym w jakich warunkach to badanie powinno być wykonane.
Dodatkowo podczas badania EEG można zastosować tzw. próby prowokacyjne. Najczęściej jest to:
- deprywacja snu, czyli wykonanie badania po nieprzespanej nocy;hiperwentylacja, czyli regularne, minimum 3 minutowe głębokie oddychanie;
- fotostymulacja, czyli zastosowanie błysków światła o określonych częstotliwościach migania.
