Strata dziecka nienarodzonego: jak wspierać i pozwolić sobie na wsparcie?

Poronienie to nie tylko strata dziecka, ale także strata roli mamy, taty, związanych z dzieckiem planów, nadziei i marzeń. Jest to także brutalne przerwanie więzi, jaką rodzice zaczęli budować z nienarodzonym maleństwem, często jeszcze na długo przed poczęciem. Jak poradzić sobie z poronieniem lub być wsparciem dla pary, która doświadcza straty dziecka nienarodzonego? 

W głowie mogą kłębić się trudne pytania. Jak myśleć o poronieniu, jak poradzić sobie z uczuciami i czy psycholog po poronieniu może pomóc w szybszym dojściu do równowagi psychicznej po stracie dziecka?

Jak myśleć o poronieniu: jak pozwolić sobie na wsparcie?

Strata dziecka nienarodzonego zawsze jest dla rodziców stratą, poczuciem głębokiego, ciężkiego przeżycia, jest zaskoczeniem, niezależnie od etapu ciąży, w którym znajduje się kobieta. To normalne, że w takiej sytuacji zalewa nas fala wielu, często skrajnych i trudnych emocji.

Nie wiemy, jak poradzić sobie z poronieniem, jak będzie wyglądało nasze dalsze życie… W takiej sytuacji często potrzebne jest zwolnienie w pracy i wsparcie. Nie można na dłuższą metę udawać, że wszystko jest w porządku, kiedy czujemy, że tak naprawdę wali nam się świat.

Nie da się przestać myśleć o utraconym dziecku, ale możemy starać się znaleźć sposób na to, jak myśleć o poronieniu, by układać swój świat po stracie:

• Dać sobie czas: choć to trudne, należy dać sobie czas i przestrzeń na przeżywanie straty dziecka, zaopiekować się sobą z czułością i zrozumieniem. Jak myśleć o poronieniu?

Psychiczne rany związane ze stratą dziecka nienarodzonego nigdy całkowicie się nie zabliźnią, dlatego nie da się przestać myśleć o stracie, która się dokonała. Wraz z upływem czasu ból i smutek staną się mniej dojmujące. 

• Pożegnać się: nie wszyscy rodzice po poronieniu mają możliwość lub siłę na pożegnanie się ze swoim nienarodzonym dzieckiem. Dlatego kiedy szukamy sposobów na to, jak poradzić sobie z poronieniem, bardzo pomocne może okazać się symboliczne pożegnanie z maluszkiem, m.in.: napisanie do niego listu, zapalenie znicza. Na wielu cmentarzach w Polsce można znaleźć symboliczny grób dziecka utraconego.
• Poszukać wsparcia: w poszukiwaniu sposobów na to, jak poradzić sobie z poronieniem kluczowe jest wsłuchanie się w siebie i swoje potrzeby. Jeśli nie chcesz być sama/sam, poproś bliskich o spotkanie, jednak szczerze powiedz, że bardzo chętnie posłuchasz ich opowieści, ale równocześnie trochę pomilczysz. A może bardziej potrzebujesz wygadać się i zrzucić ciężar nagromadzonych emocji? Poproś partnera lub kogoś bliskiego o rozmowę w intymnej, spokojnej atmosferze.

Jeśli czujesz, że wsparcie najbliższych jest niewystarczające, że sytuacja poronienia Cię przytłacza, nie wahaj się poprosić o profesjonalną pomoc. Psycholog pracujący ze stratą i żałobą pomoże Tobie oraz Twojemu partnerowi/partnerce przejść przez każdy etap straty dziecka nienarodzonego.

Jak poradzić sobie z poronieniem, jak wspierać rodziców po stracie dziecka nienarodzonego? 

Strata dziecka nienarodzonego to doświadczenie, które kobieta i mężczyzna mają prawo przeżywać w swoim tempie, zgodnie ze swoimi potrzebami. Nie ma czegoś takiego jak właściwe lub niewłaściwe przeżywanie poronienia.

Dobrze być otwartym na wszystkie emocje, które pojawiają się w obliczu doświadczenia straty dziecka nienarodzonego i żałoby, którą w związku z tą stratą przeżywają rodzice. Jak poradzić sobie z poronieniem, jak wspierać bliskich w tych trudnych chwilach?

Akceptacja i czas

Dobrze być otwartym na wszystkie emocje, które pojawiają się u rodziców w obliczu doświadczenia straty dziecka nienarodzonego. Najważniejsze jest wsłuchanie się w ich potrzeby i duża dawka wyrozumiałości, bez wywierania presji na szybkie dojście do siebie po poronieniu i powrót do normalności. Strata, która się dokonała w każdym człowieku pracuje inaczej, a długość przeżywanej żałoby jest sprawą bardzo subiektywną.

Nie bagatelizuj

Zdarza się, że w naszych głowach pojawiają się również myśli, z kategorii dramatycznych, wzbudzających kontrowersje np. To był tylko zarodek, nawet jeszcze nie dziecko.

Nie dawaj rad, nie porównuj

Szybko będzie druga ciąża, zobaczycie, wszystko się ułoży, tacy młodzi przecież jesteście! – takie dobre rady mogą przynieść więcej bólu, niż pocieszenia. Słowa: Wszystko będzie dobrze, wiem co czujesz, nie są adekwatne, bo tak naprawdę nie wiemy jak będzie i nie wiemy jak przeżywająca stratę matka się czuje. Nie należy także porównywać sytuacji do podobnych, trudnych historii zasłyszanych od znajomych.

Bądź szczery

Nie warto udawać, że wiemy, co przeżywają rodzice doświadczający poronienia ani zakładać, że na pewno czują się w jakiś, określony sposób. Jeśli nie wiesz, co masz powiedzieć lub zrobić, jak poradzić sobie z poronieniem, przyznaj to otwarcie: Jest mi bardzo przykro, nawet nie wiem, jak mam się teraz zachować, co powiedzieć, żeby nie wyszło głupio… Powiedzcie, co mogę dla Was zrobić?

Po prostu bądź

Często samo wysłuchanie osoby doświadczającej poronienia jest dla niej najcenniejszym wsparciem w tym, jak poradzić sobie z poronieniem. Cokolwiek usłyszysz, przyjmij to. Czuła, uważna obecność bliskich jest najbardziej wspierająca. Słuchanie i usłyszenie tego co ma do powiedzenia osoba przeżywająca żałobę, jest najlepszym towarzyszeniem i wsparciem.

Psycholog po poronieniach: nie bój się prosić o profesjonalną pomoc

Często, mimo najlepszych chęci partnera, rodziny i przyjaciół, wiele osób doświadczających poronienia nie dostaje odpowiedniego wsparcia, przez co czują się osamotnione i niezrozumiane. Jak poradzić sobie z poronieniem, jak myśleć o poronieniu?

Depresja występuje u 22-55% osób doświadczających straty dziecka, a największe ryzyko zachorowania obserwuje się w pierwszych 12 tygodniach od poronienia. Osoby w kryzysie psychologicznym związanym z żałobą po stracie dziecka nienarodzonego mogą także doświadczać zaburzeń kompulsywno-obsesyjnych, stanów lękowych, ataków paniki oraz objawów zespołu stresu pourazowego (PTSD).

Psycholog, czy specjalista pracujący ze stratą i żałobą po poronieniach pomoże zauważyć, lepiej zrozumieć i przepracować emocje towarzyszące utracie. Już kilka spotkań może przynieść ulgę, jednak w wielu przypadkach kryzysu psychologicznego, psycholog po poronieniach pracuje z daną osobą przez kilka miesięcy, a nawet lat. Celem terapii nie jest zapomnienie o nienarodzonym dziecku, ale stopniowe, łagodne wsparcie w pogodzeniu się z tą stratą.